شنوايي سنجي در منزل

تست‌هاي شنوايي سنج شامل دو مدل تن خالص و گفتار است. كمترين صداهايي كه فرد در فركانس‌هاي متفاوت مي‌شنود، در تست شنوايي تن خالص، اندازه‌گيري مي‌شود. اين نوع تست در اتاقكي آكوستيك در حالي كه هدفوني روي گوش‌هاي بيمار قرار دارد، صورت مي‌گيرد.

تست گفتاري، يكي ديگر از تست‌هاي شنوايي سنجي در منزل است. هدف از انجام اين تست، ارزيابي درك گفتار فرد در سكوت و به همراه نويز است. در تست گفتار، كلماتي تك سيلابي و دو سيلابي پخش شده، و از فرد خواسته مي‌شود، تا هرآنچه را كه مي‌شنود، تكرار كند. توانايي درك گفتار، به تشخيص نوع كم شنوايي و انتخاب سمعك مناسب كمك مي‌كند.

تست‌هاي شنوايي اصلا دردناك نيستند و حدودا بعد از 15 دقيقه بدون حس ناراحتي به اتمام مي‌رسد. بعضي از متخصصين از دياپازون نيز ممكن است، استفاده كنند. نحوه استفاده از آن به اين صورت است، كه فرد متخصص دياپازون را روي استخوان ماستوئيد، در پشت گوش قرار مي‌دهد، تا مشخص شود، چه ميزان از ارتعاش از طريق استخوان به گوش داخلي فرد منتقل مي‌شود. در اين تست، گاهي از مرتعش كننده استخوان نيز استفاده مي‌شود. مرتعش كننده استخوان وسيله‌اي است، كه باعث ايجاد ارتعاشاتي شبيه به دياپازون مي‌شود.

تست شنوايي سنجي نوزادان، انواع مختلفي دارد كه سه نوع آنها در ادامه به طور مختصر معرفي شده‌اند:

1. تست شنوايي‌ سنجي ABR: تست شنوايي سنج پاسخ ساقه مغز يا ABR، تستي ايمن و بدون درد است. هدف از انجام اين تست، بررسي اعصاب شنوايي و واكنش مغز به صداها است. با استفاده از نتايج به دست آمده از اين تست، متخصصين مي‌توانند وضعيت مشكلات شنوايي را مورد ارزيابي و بررسي قرار دهند. اصولا بهترين زمان براي انجام اين تست، هنگامي است كه نوزاد در تست‍هاي اوليه شنوايي رد مي‌شود و يا به حدي كم سن و سال است كه نمي‌توان از تست‌هاي معمول به منظور بررسي شرايط شنوايي وي استفاده كرد.

2. تست اتو آكوستيك  OAE: براي بررسي وضعيت حلزوني گوش از اين تست شنوايي استفاده مي‌شود. نحوه انجام اين تست، به گونه‌اي است، كه دستگاهي مخصوص، بر روي گوش نوزاد قرار گرفته و صداهاي ضعيفي كه توسط گوش توليد مي‌شوند، را ضبط مي‌كند. در نهايت، صداهاي ضبط شده، آزمايش و بررسي مي‌شوند. تنايج به دست آمده، مشخص مي‌كند كه آيا گوش نوزاد عملكرد خوبي دارد و يا خير.

3. تست كورتيكال شنوايي : يكي از مدرن‌ترين و جديد ترين روش‌هاي تشخيص مشكلات شنوايي، تست كورتيكال شنوايي يا CAEP است. يكي از ويژگي‌هاي برجسته اين تست شنوايي اين است، كه مي‌توان آن را در حالي كه سمعك بر روي گوش‌هاي نوزاد قرار دارد، انجام داد. هدف از انجام اين تست، بررسي بخش شنوايي مغز و اطلاعات مربوط به شنوايي مي‌باشد. پتانسيل‌هاي برانگيخته از پاسخ‌هاي مغز ضبط مي‌شود. ثبت اين واكنش‌ها از طريق سطح سر امكان پذير است. نحوه انجام اين تست، به اين صورت است كه صداهايي مانند M، T و g توسط اسپيكرهايي در رنج‌هاي مختلف صدايي توليد شده، و واكنش‌هاي برانگيخته مغز با استفاده از الكترودهايي كه بر روي سطح سر قرار گرفته، ضبط مي‌شوند. در نهايت توسط كامپيوتر آناليز خواهند شد.